PROSAS EM VERSOS

SER POETA, É SENTIR AFLORAR DA PELE SENSIBILIDADE, É OUVIR O GRITO DOS QUE NADA DISSERAM, É VER POR UMA GAMA DE CORES INVISÍVEIS À MACROSCÓPICA VISÃO DOS INSENSÍVEIS, É PENETRAR IMPIEDOSAMENTE À ALMA HUMANA.

terça-feira, 24 de janeiro de 2012

Funestos Resquícios



Josemir Tadeu Souza



Pessoas existem,
que soma neuras...
sentem-se velhos,
agregam o adjetivo ao nome,
e vestem-se acabados,
nome e sobrenome.

Deixam de estar conscios.
Perdem a oportunidade
de usufruir da verdade, 
que nos habilita viver sempre.

Perdem-se do porto...
deixam no cais o corpo,
e viajam, orientados
por suas almas perdidas...
esquálidas, combalidas.

Vejo-os...
voam pra aqui e acolá.
Perdem o rumo das coisas.
Agridem...
decidem não mais falar,
com quem lhes possa gostar.
Questão de livre arbítrio...
mágoas, dores, funestos resquícios...

josemir(aolongo...

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Você faz parte daqui